6 stycznia – Święto Objawienia Pańskiego

Trzej Królowie-Mędrcy ze Wschodu ujrzeli gwiazdę – znak narodzin Króla – i wyruszyli w daleką i niebezpieczną podróż. Odnaleźli Dziecię, złożyli Mu pokłon i ofiarowali swe dary – złoto, mirrę i kadzidło. Pokłon Mędrców złożony małemu Jezusowi, opisywany w Ewangelii św. Mateusza (Mt 2, 1-12), symbolizuje pokłon świata pogan, wszystkich ludzi, którzy klękają przed Bogiem Wcielonym. To jedno z najstarszych świąt w Kościele – uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca IV w. Pomimo nazwy potocznej „Trzech Króli”, święto upamiętnia również chrzest Jezusa w Jordanie oraz cud w Kanie Galilejskiej. Te wydarzenia to objawienie się Boga w widzialnej postaci – poganom w osobach Mędrców, narodowi wybranemu przy chrzcie w Jordanie, Swoim uczniom przez cud dokonany na weselu w Kanie Galilejskiej.
Oficjalna nazwa święta brzmi Epifania (gr. uroczysty wjazd władcy). Świętujemy przybycie na ziemię wielkiego Króla, którego panowanie ogarnia nie tylko wszystkie kraje, ale cały wszechświat. Chrystus Król nawiedza swój Kościół, do którego powołane są wszystkie narody. Powołanie do wiary zawiera w sobie powołanie do świętości. Bóg obdarzył nas światłem wiary, „abyśmy się stali uczestnikami dziedzictwa Świętych w światłości”. Modlimy się o wierność naszemu powołaniu, która ma nas doprowadzić do oglądania Boga.
Dary Mędrców mają znaczenie symboliczne. Oznaczają godność królewską Chrystusa (złoto), wypływającą z połączenia się natury ludzkiej (mirra) z Boską (kadzidło). Dlatego wyobrażają one samego Zbawiciela.
W kościołach poświęca się dzisiaj te dary oraz kredę przeznaczoną do oznaczenia drzwi domów inicjałami trzech Mędrców i datą roku. Zwyczaj ten wiąże się z obrzędem ogłaszania w dniu dzisiejszym świąt ruchomych. W pierwsze wielkie święto roku kalendarzowego w katedrach i głównych kościołach po odśpiewaniu Ewangelii kantor ogłasza daty niedziel i świąt okresu wielkanocnego.
Od XV/XVI w. w kościołach poświęca się kadzidło i kredę. Kredą oznaczamy drzwi na znak, że w naszym mieszkaniu przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Piszemy na drzwiach litery C+M+B (dodając aktualny rok), które mają oznaczać imiona Mędrców lub też co bardziej prawidłowe są pierwszymi literami łacińskiego zdania: „Niech Chrystus błogosławi mieszkanie” – Christus Mansionem Benedicat. Kadzidłem okadza się domostwo.